Epey karışık:)

Arafta kalmak kadar kötü bir şey varsa o da asimile olmaktır. Aslında asimile olunca sonuç arafta kalmaktır. Nereye ait oldugunuzu bilmezsiniz. Özünüzün üstüne öküz oturmus gibidir. Nefes alamazsınız. Ne o yana ne bu yana hareket edemez sonunda kollarınızı kavusturur sadece beklersiniz. Bu da dost meclislerinde, onaylama anlamında,  anlamsız gülümsemelere, giderek artan yalnız kalma isteğine varana kadar bir sürü şeye yol açar. Doğru tektir, derler ya;  sizin doğrularınız çiftleşmiş minik minik yeni doğrular doğurmuştur. Neye inanacağınızı şaşırmışsınızdır. Çünkü büyüdüğünüz aileden  farklı dayatmalara maruz kalmışsınızdır. Tam bu noktada aklıma bir deyim geliyor; davul bile dengi dengine.. fazla dallanıp budaklanmadan, konuyu buraya bağlamakta fayda var.. denginizi, kültürünüzü sevin, oradan hayat arkadasınızı seçin. Kimseyi asimile edip hayatını alt üst etmeyin. Ve mümkünse sevgili muhafazakar erkekler, seküler kadın sevdanızdan vazgecin.. sizin yüzünüzden ortalık mutsuz kadın dolu..