Deniz kenarında kahvaltıdayım. Hava güzel, deniz mis. Ön masada bir çiftin muhabbetine tanık oluyorum. Düşündürüyor, paylaşmak istiyorum:
Adam- En cok neye üzülüyorum biliyor musun?
Kadın- Neee
Adam- Hiç bir şeyin tadını çıkartamıyorsun, bebeeemm. (adamın konusması şiveli ve kaba). Al karsında deniz, arada baksana, haldur huldur anca yiyon, hele bi nefes al, etrafını gör temiz havayı içine çek, ah bebemm ya yasamayı ö
gren yasamayı!
Kadın- Offf basım ağrıyor zaten, galiba tansiyonum düştü.
Adam- Yüzmeye başlıcam ben, beraber gitsek ya!
Kadın- Ne yüzmesi be soğukta?
Adam- Kapalıda kapalıda
Kadın- Offf git yüz yaaa!
“Kadın, kendine gel” diye tokadı mı bassam yoksa ” Adam, bundan bi cacık olmaz. Asıl sana yazık!” diye adamın boğazına mı yapışsam arasında gidip geliyorum. Ama şimdi, denizi daha bir huzurla seyrediyorum. Kime niyet kime kısmet. Bazen en yakınına ulaşamazken, arkadakini yerle bir edersin.
Süper