Sinsile…

Yeniden merhaba; arka mahalle, pek az yerde bulunan winston one cigarette’m , merlot’um. Uzun zaman oldu saçmalamayalı, ona buna giydirmeyeli, beyin olmuş kazan! Sinüzit mi yoksa düşünce balonu mu içini dolduran, onu bile anlamayacak kadar durum vahim. Acil yalnızlık lazım ya da panayır ya da sen? Yok aslında ben! Kendimi arıyorum karanlık bir yolda, selamlaştığım saçma simalarda, ipe sapa gelmez notalarda… Bir an dokunacak gibi oluyorum sonra puff, gitmişim. Bir sen olmak istemeyecek kadar, hayatı iyi tanıyorum  ve tuhaf olmayı seçiyorum. Deli gibi vazgeçerim, uğruna öleceğim insanlardan. Matematiğini çözersen aslında sen de vazgeçersin hatta vazgeçtikçe büyürsün. Büyüdükçe bir bok mu olursun, olmazsın; ama en azından kendinle idare edersin, bünyene küsmezsin.Unut bu yazdıklarımı, sen gidersen yine benzerini bırak, ne olur ne olmaz…